Met een gitaar is het precies als met schoenen, het instrument moet je passen. Een kind van 8 jaar kan meestal het beste gaan spelen op een gitaar met een mensuur van 58 cm.
Lees meer.

Fichte en ceder zijn twee soorten naaldhout, met verschillende akoestische eigenschappen. Het is altijd een van deze twee houtsoorten die wordt gebruikt voor het bovenblad van een gitaar.
Globaal kun je zeggen dat fichte een meer heldere, en briljantere klank voortbrengt, en ceder van zichzelf een warmere en vollere klank laat horen. Er is altijd een stuk overlap, en het komt voor dat een bepaalde fichte gitaar klinkt als een ceder gitaar en andersom.

Ceder is van nature bruin van kleur, en fichte wit-geel. Door gebruik van kleurstof in de lak kan de natuurlijke kleur van het hout worden veranderd. Bij de gitaren van Estruch wordt dit in slechts zeer geringe mate gedaan.
Bij kwalitatief goede gitaren, is het instrument, als het net gebouwd is, eigenlijk nog niet af. Het moet ingespeeld worden, voordat het haar volledige schoonheid kan openbaren. Een ceder gitaar is relatief snel ingespeeld, meestal na 1 a 2 jaar. Een fichte gitaar kan daar wel iets langer over doen, 2 a 4 jaar. Dit is ook afhankelijk van hoe en hoeveel er op het instrument wordt gespeeld.
De keuze voor ceder of fichte is een persoonlijke. De ene houtsoort is als soort kwalitatief niet beter dan de andere. Ceder speelt vaak iets gemakkelijker, en is iets toegangkelijker. Fichte gitaren hebben vaak, als ze ingespeeld zijn, meer expressie, en een breder kleurenpallet.

Een klassieke gitaar vraagt vrij weinig onderhoud. Met daarvoor bestemde polish kan de gitaar van tijd tot tijd worden schoongemaakt en opgepoetst. (Gebruik hiervoor nooit schoonmaakmiddelen.)
Speel altijd met schone en droge handen, en haal indien nodig na het spelen een microvezel doek over de snaren om ze te reinigen.
Het is raadzaam om één keer per jaar bij het wisselen van de snaren alle snaren te verwijderen en de toets te behandelen: schoon maken met wasbenzine en vervolgens in de olie zetten, met daarvoor bestemde hardhoutolie of speciale conditioner. Ook kunnen dan de frets worden gereinigd en met polijstpapier (micromesh) worden gepolijst.
Als de mechanieken erg droog zijn, dan is een klein beetje teflon meestal voldoende om ze weer soepel te laten lopen.

Het muziekinstrument dat bekend staat als de gitaar is eigenlijk een verzameling van instrumenten die allen min of meer dezelfde naam dragen. Met andere woorden: De gitaar is een instrument dat zich in een groot aantal vormen manifesteert. Daarbij is het instrument een van de meest veelzijdige, waar het gaat om de grote diversiteit in muzikale stijlen die erop kunnen worden gespeeld. Wat al die verschillende instrumenten tot dezelfde familie doet behoren is de typerende 8-vorm.

Zo kennen wij de moderne klassieke gitaar (ontstaan rond 1850), en haar voorouders: de romantische gitaar (eerste helft 19e eeuw), de barokgitaar (17e/18e eeuw), de renaissancegitaar (15e/16e eeuw) en de vihuela (16e/17e eeuw).

Naast de moderne klassieke gitaar kennen we de flamencogitaar, die hier qua uiterlijk sterk op lijkt, maar toch belangrijke bouwtechnische verschillen kent in vergelijking met de klassieke gitaar. Verschillen die tot uitdrukking komen in het karakter van het instrument.
Ook zijn er meerdere soorten staalsnarig akoestische gitaren, die veelal (als begeleidings-instrument) in traditionele muziek en in de lichte muziek worden gebruikt.
Uit deze staalsnarig akoestische gitaar kwam in de jaren dertig van de vorige eeuw de semi-akoestische gitaar voort. Een gitaar met een klankkast die met zogeheten pick-ups (electro-magnetisch) wordt versterkt.
Als in het midden van de vorige eeuw de klankkast van de semi-akoestische gitaar plaats maakt voor een massieve (gitaarvormige) ‘plank’, ontstaat hiermee de elektrische gitaar. Een instrument dat voornamelijk wordt gehoord in de lichte muziek, maar vandaag de dag ook in de hedendaagse klassieke muziek wordt bespeeld.

Naast deze instrumenten bestaan er vele instrumenten die hiervan zijn afgeleid. Bijna teveel om op te noemen: de requinto, de basgitaar, de altgitaar, de zevensnarige, achtsnarige en elfsnarige klassieke gitaar, de zes-korige staalsnarige gitaar, de ukelele, en nog vele anderen.

De moderne klassieke gitaar (ook wel de Spaanse gitaar, of nylonsnarige gitaar genoemd) is van alle soorten gitaren het meest veelzijdig.
De muzikale stijlen die op deze gitaar worden gespeeld zijn alle stijlen klassieke muziek (vanaf de vijftiende eeuw tot nu) en traditionele muziek, en daarnaast ook diverse vormen van Lichte Muziek, zoals Jazz, Blues en popmuziek. In de laatste stijlen kan de klassieke gitaar ook uitstekend als begeleidingsinstrument worden gebruikt.

Het bekende voetenbankje hebben wij inderdaad niet in onze collectie. En dat is een bewuste keuze, omdat we zien dat het gebruik van dit hulpmiddel vaak tot de nodige ergonomische klachten leidt. Ook de speltechnische ontwikkeling kan hieronder te lijden hebben. Natuurlijk willen wij de voorstanders van het voetenbankje niet tegen het zere been schoppen, maar er is inmiddels zo veel bekend over de voors en tegens van het voetenbankje versus een ergonomische gitaarsteun, dat wij onze keuze hebben gemaakt.